Jaroń Władysław, imię zakonne Konstanty (1873–1952), kapucyn i pisarz zakonny. Ur. w Głogowie w pow. kaszowskim 23 V, syn Wojciecha i Katarzyny Kawa. Ukończył gimnazjum w Rzeszowie. Do kapucynów wstąpił w r. 1890, śluby złożył w 1894. Studia filozoficzno-teologiczne odbył w Krakowie. Mianowany komisarzem prowincjonalnym Prowincji Galicyjskiej kierował nią w l. 1912–21. W r. 1913 J. wydał szereg przepisów regulujących życie zakonne. W r. 1917 został komisarzem dla Zgromadzenia SS. Felicjanek. W r. 1920 brał udział w kapitule generalnej w Rzymie, następnie zwiedził prowincje kapucyńskie w zachodniej Europie i na nich wzorował opracowany przez siebie program reformy kapucyńskiej. J. zajmował się także pracą rekolekcyjną i misjonarską; uchodził za wybitnego kaznodzieję. Był autorem broszurki będącej swoistym jego pamiętnikiem, pt. Błędy popełniane w spowiedzi (Kr. 1924, 2. wyd. 1928). Zajmował się również historią zakonu. Był współpracownikiem podręcznej encyklopedii kapucyńskiej „Lexicon Capuccinum” (Roma 1951), gdzie opracował pewną ilość haseł z historii polskich kapucynów. Ponadto opublikował szereg hagiograficznych biografii. Zmarł w Krośnie 4 III 1952 r.

Portret w Prowincjałacie Kapucynów w Kr.; Fot. w Arch. klaszt. Kapucynów w Kr.; – Arch. klaszt. Kapucynów w Kr.; AP 233–245, AP 10 t. II, 11 cz. II, 30, 33, 37, AKK 101, AKKR 17, 18, AKO 26, 27 (Spuścizna literacka J-nia); – Na podstawie materiałów dostarczonych przez Kornela Gadacza oprac.

Red.